تو موهات رنگ طلاست ، چشای تو دریاست گلکم
صورتِد مثِ گلِ لالهِ صحراس گلکم
خیلی وقت می خوامت اینو خودت خوب می دانی
دل مهِ عاشقه ،شیته ،خیلی شیداس گلکم
یه ذرَه بچه بودی خانِِتان آمد کوچمان
با مِه همبازی شدی حرف قدیماس گلکم
ما همش با هم بودیم هیچکسی حرفی نمیزد
ولی حالا نمی ذارن ، کار دنیاس گلکم
بگو آخه چِه میشه با همدیگه حرف بزنیم
آخر دنیا میشه ، ای از او حرفاس گلکم
خودشان جوون بودن کم دسه گل دادن به آو
اینم از اقبال و چاره ما جووناس گلکم
ننهِ مَ فهمیده ما همدیه رو دوس داریمان
دو سه روزه خانمان شین و واویلاس گلکم
آبرو مَ رفته دیه ، هرکسی حرفی میزنه
یه کلاغ و چل کلاغ ازهمه بالاس گلکم
مَ دیه حوصله نارم مگه صبرم چنیه
خوش به حال کسی که بی کس و تنهاس گلکم
پل ما چه جور بگم او دس آواس گلکم
چن دفه خواسم بیام لای ننت اینا بینمت
ولی دیدم نمیشه قوز رو قوزاس گلکم
کُره هر چه شده بشه ما که دیه رسوا شدیم
تو که هی مال منی منم که پیداس گلکم
هی بذار از ما بگن نقل و مثل جور بکنن
مث نقل ومثلای تو کتابس گلکم
راسی ایمشو بینمت رو بالا بام منتظرم
آخه بی تو شو من شام غریباس گلکم (شعر از تندر کرمانشاهی)